Lichanura trivirgata – boa różany

Spis treści

Lichanura trivirgata – Boa różany

Nazwa łacińska: Lichanura trivirgata
Nazwa polska: Boa różany
Inne nazwy: Rosy boa (ang.), Rosenboa, Dreistreifen-Rosenboa (niem.)

Wyjątkowo mały gatunek boa o zwartym ciele. Nazwy zwyczajowe wzięły się z różowego/łososiowego zabarwienia ciała, które często występuje u tych węży. Głowa mała, wyjątkowo słabo oddzielona od ciała przez co dla niektórych wąż może wyglądać nieco zabawnie. Źrenice pionowe. Łuski lśniące, na całym ciele bardzo drobne, z wyjątkiem internasal, rostral , supralabial oraz preocular, które są większe. Ciało zdobią 3 pasy biegnące wzdłuż grzbietu (bywa, że są mniej lub bardziej zatarte, słabiej widoczne lub prawie niewidoczne). Pasy zawsze w ciemniejszym kolorze niż reszta ciała. Z wyjątkiem tych pasów ubarwienie na łuskach nie tworzy żadnych innych wzorów, reszta łusek jest dosyć losowo zabarwiona. Ubarwienie zmienne, lecz zawsze kolory są nieco stłumione, mało jaskrawe. W warunkach terrariowych może dożyć kilkunastu lat. Z reguły dorastają do rozmiaru 60-80cm i rzadko przekraczają tą wartość. Aktywność nocna.

Występowanie

USA i Meksyk
L. t. gracia: USA (Kalifornia, Południowo-zachodnia Arizona), Meksyk (Północna Kalifornia Dolna)
L. t. roseofusca: Meksyk (Północna Kalifornia Dolna), USA (Południowa Kalifornia)
L. t. saslowi: Meksyk (Kalifornia Dolna)
L. t. trivirgata: Meksyk (Południowa Kalifornia Dolna, Sonora)

Biotop

Stepy, suche tereny porośnięte roślinnością.

Cechy szczególne

Brak

Podgatunki

Lichanura trivirgata arizonae SPITERI 1991
Lichanura trivirgata gracia KLAUBER 1931
Lichanura trivirgata roseofusca COPE 1868
Lichanura trivirgata saslowi SPITERI 1987 in BARTLETT 1987
Lichanura trivirgata trivirgata COPE 1861

Terrarium

Ze względu na naziemny tryb życia przy hodowli tego gatunku stosujemy terraria horyzontalne.
Dla jednego osobnika w zupełności wystarczy zbiornik o wymiarach 60x30x30, ale dla mocno wyrośniętego węża możemy powiększyć nieco ten wymiar. Węże te wymagają bardzo niskiej wilgotności, ok. 40%. Żeby stale utrzymać wilgotność na niskim poziomie bardzo ważna jest wydajna wentylacja. Temperatury jakie utrzymujemy w terrarium dla L. trivirgata to 23-29°C. W zbiorniku powinniśmy umieścić przynajmniej dwie kryjówki (jedna w chłodnej, a druga w ciepłej części). Konieczna będzie też spora miseczka w której w razie konieczności wąż będzie mógł się wykąpać. Wodę należy zmieniać na świeżą codziennie, ew. co drugi dzień. Można w terrarium umieścić jakiś konar na który wąż sporadycznie będzie wchodzić, ale nie jest to bezwzględnie wymagane. Jako podłoże dla tego gatunku najlepiej używać ręczników papierowych lub drewnopochodnych podłoży do terrarium. Sprawdzą się różnego rodzaju drewienka (np. bukowe) albo inne podłoża wytworzone z drewna (np. Aspen bedding). Ze względu na niską wilgotność odpadają wszelkiego rodzaju torfy, podłoża kokosowe, ponieważ będą pylić.

Żywienie

W hodowli węże te przyjmują gryzonie karmowe. Ze względu na mniejszą głowę, która się słabiej rozciąga nie należy karmić tych boa pokarmem szerszym niż wąż w najszerszym miejscu. Młode karmimy co 3-5 dni, a dorosłe nieco rzadziej – co 7-10dni.

Dymorfizm płciowy

Samce mają dobrze widoczne pazury odbytowe, które są pozostałościami po tylnych kończynach. Najpewniejszym sposobem określenia płci węża będzie sondowanie.

Rozmnażanie

Jajożyworodny. By rozmnożyć ten gatunek konieczne będzie przezimowanie ich. W listopadzie zaprzestajemy karmienia. Po wypróżnieniu się węży obniżamy temperaturę tak, by w połowie grudnia osiągnąć temperaturę na poziomie 13°C. Taki stan utrzymujemy przez 12 tygodni nie niepokojąc węża (raz w tygodniu sprawdzamy jedynie czy z wężem wszystko w porządku i wymieniamy wodę na świeżą). Po tym czasie zaczynamy wybudzać węże zwiększając temperaturę do normalnej na przestrzeni 3 tygodni. Wybudzone węże zaczynamy karmić (samce co 7 dni, a samice nawet co 5). Następnie (okolice kwietnia) łączymy węże na okres tygodnia/dwóch – samca wpuszczamy do terrarium samicy, nie odwrotnie. Po zapłodnieniu samicy możemy nieco zwiększyć temperaturę w jej terrarium (o 1-2°C). Ciąża trwa kilka miesięcy, poród najczęściej następuje w okolicach września-października. Zaraz przed porodem samica zaczyna być nieco nerwowa. Rodzi ok. 5-8 młodych, ale zdarzały się większe mioty. Młode po urodzeniu przekładamy do mniejszych pojemników (każdego osobno).

Jadowitość

Wąż niejadowity

Uwagi

Mało popularny dusiciel w Polsce. Jest niewielki, z reguły łagodny, wymaga niewielkiego zbiornika przez co może być ciekawą alternatywą dla innych, większych dusicieli. Sporadycznie spotykany w rękach prywatnych hodowców w naszym kraju (może pora to zmienić?).