Lampropeltis getula – wąż królewski

Spis treści

Nazwa łacińska: Lampropeltis getula
Nazwa polska: Wąż królewski

Aktywność

: Całodobowa, jednak najczęściej węże te bywają aktywne wieczorem i w nocy.

Temperatura

: 25-32°C

Wilgotność

: 50-60%.

Wielkość terrarium

dla jednego osobnika: 80/50/40
Rodzaj spożywanego pokarmu: zwierzęcy
Suplementacja: nie stosujemy
Naświetlanie UVB: nie stosujemy

Status prawny: Nie znajduje się na liście gatunków zagrożonych

Lampropeltis getula getula – wąż królewski

Nazwa „wąż królewski” wywodzi się z faktu, iż w naturze węże te często polują na inne (często jadowite) gatunki. W ich diecie znajdują się między innymi grzechotniki czy mokasyny, a przewagą lampropeltisów w tych „starciach” jest fakt, iż są one uodpornione na jad węży jadowitych. Znane są również przypadki, pożarcia węża tej samej lub większej długości.
W naturze w diecie tych węży znajdują się również gryzonie, ptaki i ich pisklęta oraz jaszczurki.

Węże królewskie są z natury gadami skrytymi i płochliwymi i zdecydowanie częściej decydują się na ucieczkę niż bezpośredni kontakt z potencjalnym zagrożeniem, jednak w sytuacji, w której ucieczka staje się niemożliwa, stosują pewien system obronny, który polega na wydzielaniu z kloaki cuchnącej cieczy.

Drugim, również często skutecznym systemem obronnym jest potrząsanie ogonem o podłoże, które wydając specyficzny szelest ma odstraszyć przeciwnika. Zachowanie to często zaobserwować możemy w hodowli, podczas gdy wąż będzie poddenerwowany.

Występowanie

Południowo – wschodnia część Stanów Zjednoczonych oraz Meksyk

Biotop

Zasiedla różne środowiska lecz z reguły wybiera tereny wilgotne i podmokłe. Często bytuje w rejonach wyschniętych koryt rzek, jezior i bagien.

Wygląd

Wąż ten w hodowli dorasta zazwyczaj maksymalnie do 150-160 cm. Podstawowym kolorem tych węży jest czarny lub brązowy z poprzecznymi białymi lub żółtymi pasami. Wiele lat selektywnej hodowli przyczyniło się do powstania wielu odmian barwnych tego węża. Do najpopularniejszych i najczęściej spotykanych należą albino, striped i banana. Węże te mają dość szczupłą budowę ciała, z głową niezbyt oddzieloną od reszty ciała.

Podgatunki

Lampropeltis getula californiae
Lampropeltis getula floridana
Lampropeltis getula getula
Lampropeltis getula goini
Lampropeltis getula holbrooki
Lampropeltis getula meansi
Lampropeltis getula niger
Lampropeltis getula nigrita
Lampropeltis getula sticticeps
Lampropeltis getula splendida
Lampropeltis getula californiae

Temperatura

Gradient temperatur powinien wynosić od 25°C w chłodniejszej części terrarium do 32-33°C w ciepłej. Nocą temperatura może spadać nawet do 18-22°C, jednak nie jest to warunek konieczny.

Wilgotność

Pokojowa w granicach 50-60%. Często popełnianym błędem, szczególnie przez osoby dopiero zaczynające przygodę z terrarystyką jest spryskiwanie terrarium lub umieszczanie w nim wszelkiego rodzaju nawilżaczy powietrza czy foggerów, w efekcie czego wilgotność w terrarium znacznie przewyższa wymagany poziom. Jeżeli decydujemy się na spryskiwanie terrarium z wężami królewskimi, należy zwrócić szczególną uwagę by zachować jej wymaganą wartość, bowiem zbyt wysoka wilgoć może odbić się niekorzystnie na zdrowiu naszych węży.

Żywienie

W niewoli podstawą diety tych węży są niewielkie gryzonie (myszy, młode szczury, chomiki). W celu urozmaicenia diety można podawać pisklaki ptaków, jednak nie jest to pełnowartościowy pokarm i nie powinien stanowić podstawy diety. Suplementacja nie jest konieczna. Pokarm w postaci gryzoni dostarcza wężom wystarczającej ilości witamin oraz wapnia, niezbędnych do ich prawidłowego rozwoju.

Dymorfizm płciowy

Słabo widoczny dymorfizm płciowy, jednak 100% pewności określenia płci, daje nam sondowanie węża lub jego „wyciskanie”. Pamiętać należy jednak o tym, że zabiegów tych powinna dokonywać osoba z doświadczeniem, ponieważ bardzo łatwo zrobić wężowi krzywdę podczas określania płci.

Rozmnażanie

Jeśli chcemy podjąć się próby rozmnożenia tego gatunku węża, bardzo ważnym czynnikiem w celu osiągnięcia sukcesu jest proces zwany zimowaniem. Polega on na stopniowym obniżaniu temperatury, aż do osiągnięcia 7-10 stopni Celsjusza, w których węże spędzą około 2-3 miesięcy. W zależności od temperatury panującej na zewnątrz, zimowanie zaczynamy z reguły na przełomie listopada/grudnia.

Zanim jednak zdecydujemy się na zimowanie, musimy pamiętać o kilku niezwykle ważnych kwestiach:
– nie wolno zimować węży w pierwszym roku ich życia.
– nie zimujemy węży osłabionych, chorych lub takich, co do których nie mamy stuprocentowej pewności, że są zdrowe (warto zrobić badanie kału w celu wykluczenia ewentualnych pasożytów wewnętrznych).
– bardzo ważne jest to by nasze węże, które zamierzamy zimować były w zupełności wypróżnione. W przeciwnym wypadku pod wpływem niskiej temperatury, a co za tym idzie znacznie spowolnionego metabolizmu węży, może dojść do gnicia resztek pokarmu, co w konsekwencji może doprowadzić do poważnych problemów ze zdrowiem, a nawet życiem naszego węża.
Jeśli zachowamy te warunki, wówczas możemy rozpocząć etap zimowania.

Po zakończonym zimowaniu dopuszczamy węże aby mogło dojść do kopulacji. Ilość jajek złożonych przez samicę jest różna, ale z reguły jest to ok. 5-15 sztuk. Uwarunkowane jest to głównie wiekiem oraz predyspozycjami samicy. Młode wężyki po wykluciu mają z reguły od 20-30 cm. Po 7-14 dniach przechodzą swoją pierwszą wylinkę i są gotowe do swojego pierwszego karmienia. Młode węże królewskie karmimy mysimi noworodkami. Świeżo wyklute węże należy trzymać oddzielnie by nie doszło między nimi do aktów kanibalizmu.