Lampropeltis triangulum – wąż mleczny

Spis treści

Nazwa łacińska: Lampropeltis triangulum
Nazwa polska: Wąż mleczny
Inne nazwy: Pseudo koralówka, angielska: Scarlet kingsnake, Milk Snake, czeska: Korálovka sedlatá, niemiecka: Rote Konigsnatter, Milchschlange, Dreiecksnatter, holenderska: Melkslang, francuska: Couleuvre tachetée, hiszpańska: Culebra-real coralillo, litewska: Pienine gyvate

Lampropeltis triangulum triangulum – wąż mleczny

Synonimy

Coluber triangulum LACÉPEDE 1789
Coluber eximius HARLAN 1827
Coronella eximia JAN 1866
Ablabes triangulum DUMÉRIL, BIBRON & DUMÉRIL 1854
Lampropeltis triangula COPE 1860
Lampropeltis polyzonus DITMARS 1934 (fide VILLA et al. 1988)
Coronella annulata GÜNTHER 1893 (fide VILLA et al. 1988)
Lampropeltis polyzona blanchardi SCHMIDT & ANDREWS 1936 (VILLA et al.)
Lampropeltis triangulum STEBBINS 1985
Lampropeltis triangulum LINER 1994

Lampropeltis triangulum abnorma (BOCOURT 1886)
Coronella formosa var. anomala BOCOURT 1886
Coronella formosa abnorma BOCOURT 1886 (nom. subst. pro anomala)
Lampropeltis triangulum abnorma SMITH 1942
Lampropeltis triangulum abnorma PETERS & OREJAS-MIRANDA 1970

Lampropeltis triangulum amaura (COPE 1861)
Lampropeltis triangulum amaura BURT 1935
Lampropeltis triangulum amaura CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum amaura CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum andesiana WILLIAMS 1978
Lampropeltis triangulum andesiana BARRIO & NAVARRETE 1999

Lampropeltis triangulum annulata (KENNICOTT 1861)
Lampropeltis annulata COPE 1860 (refers to forthcoming ms. of KENNICOTT)
Lampropeltis annulata KENNICOTT 1861
Lampropeltis triangulum annulata CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum annulata CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum arcifera (WERNER 1903)
Cornonella micropholis var. arcifera WERNER 1903
Lampropeltis triangulum arcifera TAYLOR 1949

Lampropeltis triangulum blanchardi STUART 1935
Lampropeltis doliata blanchardi HALL 1951

Lampropeltis triangulum campbelli QUINN 1983
Lampropeltis triangulum campbelli SCHMIDT & KUNZ 2005
Lampropeltis triangulum campbelli MATTISON 2007

Lampropeltis triangulum celaenops STEJNEGER 1903
Lampropeltis triangulum celaenops CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum celaenops CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum elapsoides (HOLBROOK 1838)
Coluber doliatus LINNAEUS (fide COPE 1860)
Coronella doliata HOLBROOK 1842 (fide COPE 1860)
Ophibolus doliatus BAIRD & GIRARD 1853
Coronella doliata DUMÉRIL, BIBRON & DUMÉRIL 1854
Lampropeltis doliata COPE 1860
Coronella doliata JAN 1865
Lampropeltis triabgulum temporalis COPE 1893
Ophibolus doliatus triangulus LARGELAMB 1907
Lampropeltis triangulum virginiana BLANCHARD 1920
Lampropeltis elapsoides elapsoides ALLEN 1932
Lampropeltis triangulum doliata TAYLOR 1951
Lampropeltis triangulum elapsoides CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum elapsoides CROTHER 2000
Lampropeltis triangulum elapsoides MATTISON 2007
Lampropeltis elapsoides PYRON & BURBRINK 2009

Lampropeltis triangulum gentilis (BAIRD & GIRARD 1853)
Ophibolus gentilis BAIRD & GIRARD 1853
Coronella doliata var. gentilis JAN 1866
Lampropeltis triangulum gentilis CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum gentilis CROTHER 2000
Lampropeltis triangulum gentilis BARTS 2006

Lampropeltis triangulum hondurensis WILLIAMS 1978
Lampropeltis triangulum hondurensis HALLMEN 2005

Lampropeltis triangulum micropholis (COPE 1860)
Lampropeltis micropholis COPE 1860
Coronella micropholis BARBOUR & COLE 1906
Lampropeltis doliata micropholis PETERS 1960
Lampropeltis triangulum micropholis PETERS & OREJAS-MIRANDA 1970
Lampropeltis triangulum micropholis KORNACKER 1999
Lampropeltis triangulum micropholis CARRERA et al. 2009

Lampropeltis triangulum multistriata KENNICOTT 1861
Lampropeltis multistriata KENNICOTT 1861
Lampropeltis multistrata STEJNEGER 1891
Lampropeltis triangulum multistriata CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum multistriata CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum nelsoni BLANCHARD 1920
Lampropeltis triangulum nelsoni HALLMEN 2005

Lampropeltis triangulum oligozona (BOCOURT 1886)
Coronella formosa oligozona BOCOURT 1886
Lampropeltis triangulum oligozona SMITH 1945
Lampropeltis triangulum oligozona PETERS & OREJAS-MIRANDA 1970

Lampropeltis triangulum polyzona (COPE 1861)
Lampropeltis polyzona COPE 1860
Lampropeltis polyzona polyzona STUART 1935
Lampropeltis triangulum polyzona SMITH 1945
Lampropeltis triangulum polyzona TAYLOR 1949
Lampropeltis triangulum polyzona PETERS & OREJAS-MIRANDA 1970
Lampropeltis polyzona SHINE 1994

Lampropeltis triangulum sinaloae WILLIAMS 1978
Lampropeltis triangulum sinaloae MENSE 2010

Lampropeltis triangulum syspila (COPE 1889)
Lampropeltis triangulum syspila BURT 1935
Lampropeltis triangulum syspila CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum syspila CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum taylori TANNER & LOOMIS 1957
Lampropeltis triangulum taylori CROTHER 2000

Lampropeltis triangulum triangulum CONANT & COLLINS 1991
Lampropeltis triangulum triangulum CROTHER 2000

Wygląd

Głowa słabo wyodrębniona od reszty ciała w kolorze czarnym upstrzona białymi plamkami w okolicy pyska, warg i nosa. Od głowy rozpoczyna się ciąg powtarzających pierścieni czarny, biały, czarny, czerwony, czarny itd. Czerwone pierścienie są kilkukrotnie większe niż poprzedzające je czarne i białe. Ogon ubarwiony na czarno z białymi pierścieniami jednak nie jest to regułą niektóre podgatunki mają do końca ogona ubarwienie naprzemienne tzn. czarny, biały, czarny, czerwony, czarny itd.
U niektórych podgatunków zamiast białego pierścienia jest żółty (np. L. t. annulata, L. t. blanchardi, L. t. campbelli)

Wielkość dorosłego osobnika wacha się od 60 cm nawet do 180 cm w zależności od podgatunku. Gatunek ten dożywa średnio 12-15 lat w terrarium, jednak były przypadki w których osobniki dożywały nawet 25 lat. Oczywistym faktem jest że na długość życia węża mają warunkach w jakich jest trzymany.

Wąż aktywny głównie nocą, w ciągu dnia ukrywa się w wilgotnych kryjówkach lub zakopuje w podłożu.

Występowanie

Kanada (Ontario), USA (Illinois, Nowy Meksyk, Teksas, Oklahoma, Kansas, Nebraska, Minnesota, Colorado, Wyoming, Montana, Utah, Arizona, Michigan, Iowa, Missouri, Arkansas, Luizjana, Missisipi, Alabama, Georgia, Floryda, Karolina Południowa, Karolina Północna , Virginia, Zachodnia Virginia, Kentucky, Indiana, Wisconsin, Ohio, Maryland, Pensylwania, New Jersey, Nowy Jork, Rhode Island, Connecticut, Massachusetts, New Hampshire, Vermont, S Maine), Meksyk (Campeche itp.), Gwatemala, Honduras, Belize, Salwador, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela, Ekwador.

Biotop

Wąż mleczny zamieszkuje tereny zarówno lasy jak i tereny trawiaste. Bardzo często zagrzebuje się w norach w których to też szuka pokarmu. Można go również spotkać pod korą czy większym kamieniem. Zamieszkuje on również zbocza gór tam najczęściej ukrywa się w szczelinach skalnych.

Cechy szczególne

Wąż bardzo ruchliwy, z natury łagodny (nie kąsa), wzięty na ręce będzie próbował cały czas uciec, mocno zaniepokojony wypróżnia się co jest dosyć częstym i niemiłym zjawiskiem. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest jego głowa która praktycznie w ogóle nie oddziela się od reszty ciała a zarazem umożliwia wężowi szybkie zagrzebywanie się w podłożu czy sprawną ucieczkę w zaroślach.

Gatunek można zaliczyć do „uciekinierów” sporo czasu poświęcają na badanie terrarium pod kontem nieszczelności i jeśli znajdą miejsce przez które mogą uciec, szybko uciekają. Sporym problemem będzie odnalezienie węża, dlatego że doskonale się ukrywają i potrafią przez bardzo długi czas się nie ujawniać.

Wąż mleczny jest dosyć szybkim wężem jednak samo polowanie jest dosyć mało skuteczne, można to zaobserwować karmiąc węża żywą karmą.

Jest wiele legend krążących wokół tego gatunku, praktycznie każda wiąże się z nazwą potoczną.

Wąż mleczny, tą nazwę zyskał dzięki wierzeniu w fakt że zakrada się w nocy do obór i pije mleko bezpośredni z wymion krowy.

Lancetogłów, ta nazwa wiąże się ściśle z budową tego gatunku, odnosi się to do faktu że wąż uciekając w trawie z łatwością „rozcina” jej zbite kępki głową.

Wąż królewski, natomiast ta nazwa została przypisana ze względu dietę tego gatunku. Lampropeltis triangulum w naturze żywi się również wężami także jadowitymi, zachowanie takie spowodowało że przypisano mu „nadprzyrodzone moce”.

Pseudokoralówka, ta nazwa jest ściśle powiązana z ubarwieniem danego gatunku ponieważ upodabnia się ona do węża koralowego (Micrurus) który na pierwszy rzut oka może wydać się taki sam jak wąż mleczny jednak jest bardzo istotna różnica w kolejności kolorów. U pseudokoralówki jasne pasy nie sąsiadują z czerwonymi natomiast u węży koralowych jasny jest zaraz obok czerwonego. Jest pewna amerykańska rymowanka ułatwiająca rozpoznanie jednego gatunku od drugiego „Red and yellow will kill you fellow; Red and black is friend Jack”

Odmiany

Podgatunki

Lampropeltis triangulum abnorma – Guatemalan Milksnake (BOCOURT 1886)
Lampropeltis triangulum amaura – Louisiana Milksnake (COPE 1861)
Lampropeltis triangulum andesiana – Andean Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum annulata – Mexican Milksnake (KENNICOTT 1861)
Lampropeltis triangulum arcifera – Jalisco Milksnake (WERNER 1903)
Lampropeltis triangulum blanchardi – Blanchard’s Milksnake (STUART 1935)
Lampropeltis triangulum campbelli – Pueblan Milksnake (QUINN 1983)
Lampropeltis triangulum celaenops – New Mexico Milksnake (STEJNEGER 1903)
Lampropeltis triangulum conanti – Conant’s Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum dixoni – Dixon’s Milksnake (QUINN 1983)
Lampropeltis triangulum elapsoides – Scarlet Kingsnake (HOLBROOK 1838)
Lampropeltis triangulum gaigae – Black Milksnake (DUNN 1937)
Lampropeltis triangulum gentilis – Central Plains Milksnake (BAIRD & GIRARD 1853)
Lampropeltis triangulum hondurensis – Honduran Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum micropholis – Ecuadoran Milksnake (COPE 1860)
Lampropeltis triangulum multistrata – Pale Milksnake (KENNICOTT 1861)
Lampropeltis triangulum nelsoni – Nelson’s Milksnake (BLANCHARD 1920)
Lampropeltis triangulum oligozona – Pacific American Milksnake (BOCOURT 1886)
Lampropeltis triangulum polyzona – Atlantic Central American Milksnake (COPE 1861)
Lampropeltis triangulum sinaloae – Sinaloan Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum smithi – Smith’s Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum stuarti – Stuart’s Milksnake (WILLIAMS 1978)
Lampropeltis triangulum syspila – Red Milksnake (COPE 1889)
Lampropeltis triangulum taylori – Utah Milksnake (TANNER & LOOMIS 1957)
Lampropeltis triangulum triangulum – Eastern Milksnake (LACÉPEDE 1789)

Terrarium

Wielkość terrarium jest zależna od wielkości podgatunku. Dla jednego dorosłego osobnika wielkości około 80 cm minimalne terrarium powinno mieć wymiary około 80 cm długości, 50 cm szerokości, 40 cm wysokości. Młode osobniki można trzymać w małych terrariach zastępczych które wraz ze wzrostem węża powinny być zmieniane na większe. Młode osobniki są płochliwe i w dużych zbiornikach stresują się o wiele bardziej.

W terrarium nie może zabraknąć miski ze świeżą wodą, wentylacji oraz kryjówek które odgrywają bardzo istotną rolę w życiu tego gatunku, ponieważ wąż sporą część dnia spędza w ukryciu.

Idealnym podłożem jest coco grunt jest tani oraz ogólnie dostępny a co najważniejsze dobrze wygląda. Można również zastosować drewienka bukowe czy drzewne podłoże dla węży które również zdaje egzamin. W ostateczności węża można trzymać na papierowych ręcznikach jednak nasze terrarium straci wiele na wyglądzie.

Należy za wszelką cenę unikać trocin które powszechnie stosuje się przy hodowli gryzoni, podłoże takie prawie zawsze jest z drzew iglastych i zawiera duże ilości olejków eterycznych które działają szkodliwie na węże. Nie jest regułą że cos się stanie wężowi ale odnotowano przypadki w których węże miały problemy z oczami i łuskami.

Oświetlenie w terrarium powinno być w trybie dwunastogodzinnym. Temperatura w dzień powinna wynosić 25-30°C, pod promiennikiem około 33°C, w nocy temperatura może spadać nawet do 22°C.

Wąż mleczny nie wymaga wysokiej wilgotności jednak nie możemy dopuścić do przesuszenia terrarium. Wilgotność powinna utrzymywać się w granicach 60% jednak okresowo możemy ją nieco zwiększyć do 70%. Idealnym rozwiązaniem jest stworzenie w terrarium strefy wilgotnej i suchej, dzięki temu wąż sam będzie decydował gdzie woli przebywać. W momencie kiedy robimy dwie strefy warto aby kryjówki znajdowały się jednej i drugiej.

Żywienie

W naturze wąż żywi się myszami, młodymi szczurami, jaszczurkami, wężami również jadowitymi, zdarzają się również przypadki kanibalizmu. Niektóre podgatunki zjadają również ptasie i gadzie jaja.

W niewoli możemy podawać tylko gryzonie jednak należy pamiętać aby wielkość pokarmu była dostosowana do wielkości węża. Dorosłe osobniki możemy karmić jednodniowymi kurczakami.

Wiele osobników przejawia specyficzne upodobania co do karmy, np. niektóre węże z tego gatunku jedzą tylko myszy o danym kolorze, jeszcze inne tylko żywe myszy czy małe szczurki. Jeśli wąż nie chce jeść warto czasem poeksperymentować z innymi karmami np. masto, inne kolory myszy itd. .

Dymorfizm płciowy

Nie ma wyraźnego dymorfizmu który na pierwszy rzut oka wskazywał by na płeć danego osobnika. Przy dłuższym porównaniu samca do samicy można zauważyć że samce są większe, mają dłuższy ogon i grubszą nasadę ogona ze względu na organy kopulacyjne. Mimo wszystko aby uzyskać 100% pewność warto przeprowadzić sondowanie.

Rozmnażanie

Gatunek jajorodny. Aby doszło do zapłodnienia samicy wymagane jest zimowanie które należy przeprowadzić w okresie listopad-grudzień. Zimowanie powinno trwać przez około 3 miesiące. Po tym czasie łączymy samca z samicą, następnie dochodzi do kopulacji i w tym momencie należy być ostrożnym aby nie spłoszyć samca ponieważ może on uciekając uszkodzić drogi rodne samicy i swoje półprącie. Czasami samiec przytrzymuje samice łapiąc ją pyskiem tuż za głową.

Po akcje zapłodnienia rozdzielamy samca od samicy. Po okresie około 60 dni od momentu zapłodnienia (czasem ten czas jest nieco dłuższy) samica składa jaja w wilgotnym miejscu, należy w jej terrarium umieścić pojemnik np. z wilgotnym mchem lub vermiculitem do którego samica złoży jaja których może być od 2 do 17 w zależności od podgatunku. Po złożeniu jaj samica leży na nich jeszcze nawet kilka godzin należy jej wtedy nie ruszać po jakimś czasie sama się przemieści.

Jaja przenosimy najlepiej do vermiculitu lub do specjalnej mieszanki służącej do inkubacji jaj (działanie takie uniemożliwi zniszczenie jaj przez pleśń i inne drobnoustroje) zakopujemy je w 2/3 (oczywiście gdy leżą w poziomie) i inkubujemy w temperaturze 29°C i w 80% wilgotności. Po okresie 90-100 dni wylęgają się młode wielkości 12-20cm karmimy je noworodkami mysimi lub masto. Niektóre osobniki odmawiają przyjmowania pokarmu w takim wypadku pozostaje nam karmienie na przymus. Niektóre źródła podają że do tego celu może posłużyć np. mięso z serc wołowych pocięte w cienkie paski lub ogony mysie.

Dojrzałość płciową osiągają po około 2 latach jednak niektóre podgatunki osiągają ją po 3 latach.

Jadowitość

Gatunek niejadowity, symuluje jedynie ubarwieniem swoją jadowitość.

Uwagi

Wąż bardzo odporny na błędy hodowlane, świetnie nadaje się na pierwszego węża dla niedoświadczonych hodowców. Jednak może on zniechęcić do siebie swoim zachowaniem – ruchliwość, odstraszanie wypróżnianiem się itd. Rzadko również zdarza się aby wąż sprawiał jakieś większe problemy hodowlane.