Coelognathus helena – wąż Heleny

Nazwa gatunku Coelognathus helena – wąż Heleny

Nazwa łacińska: Coelognathus helena (Daudin, 1803)
Nazwa polska: Wąż Heleny, Helenka, połoz Heleny
Nazwa angielska: Trinket Snake, Indian Trinket Snake
Nazwa niemiecka: Indische Schmucknatter
Nazwa czeska: Užovka indická

Synonimy

Coluber helena, Herpetodryas helena, Cynophis bistrigatus, Plagiodon helena, Herpetodryas malabaricus, Cynophis helena, Elaphe helena

Podgatunki

Są dwa podgatunki tego węża:

Coelognathus helena helena
Coelognathus helena monticollaris (bardzo rzadko spotykany w hodowli)

Odmiany barwne

Wąż Heleny nie posiada wyhodowanych w niewoli odmian barwnych (morphów). W naturze spotyka się jednak formy albinotyczne. Na rynku można także natknąć się na osobniki z tzw. odmiany High yellow, które pochodzą ze Sri Lanki i mają nieco inny odcień od pozostałych. Istnieją też okazy określane jako Blonde/Golden, ale ich odmienność barwna raczej nie wynika z genetyki, lecz z miejsca pochodzenia.

Wygląd

Jest to mały wąż o smukłym ciele i interesującym ubarwieniu. Ma okrągłe źrenice oraz charakterystyczne dwa czarne paski za głową. Przednia część ciała ma podstawowy kolor – od brązu do ciemniejszych odcieni żółci, często z pomarańczowymi akcentami – z czarno-białymi plamkami. Tylna część jest trójbarwna: grzbiet w kolorze podstawowym, boki w czekoladowym, a spód kremowy lub biały. Wąż ten może dorastać do 150 cm (samice), choć zwykle osiąga 120 cm. Samce są mniejsze – od 80 do 90 cm. Ma długi, chwytliwy ogon.

Długość życia

W warunkach terraryjnych wąż Heleny może żyć nawet do 20 lat.

Aktywność

Najbardziej aktywny o świcie i zmierzchu, choć w ciągu dnia również lubi się wspinać i spacerować po terrarium.

Ciekawostki

Pierwszym hodowcą tego węża w Wielkiej Brytanii był Trevor Smith, który hodował go w latach 80.
Nazwa „Helena” pochodzi od imienia Heleny, córki Zeusa, która była uważana za najpiękniejszą kobietę w mitologii greckiej.
Wąż ten jest niejadowity.

Występowanie

Naturalnym środowiskiem tego gatunku są rejony Azji Południowej, takie jak Indie, Pakistan, Nepal, Bangladesz oraz Sri Lanka, do wysokości 900 m n.p.m.

Biotop

Wąż Heleny preferuje wilgotne środowiska, takie jak skraje lasów tropikalnych, zarośla, pola ryżowe, łąki i okolice terenów zamieszkałych przez ludzi. Często spotykany w pobliżu rowów nawadniających.

Zachowanie

Zachowanie węży tego gatunku jest zmienne – niektóre osobniki są spokojne i łagodne, inne mogą być agresywne i kąsliwe, szczególnie na początku. Często wraz z wiekiem stają się bardziej łagodne.

Terrarium

Terrarium dla samicy powinno mieć wymiary 90x50x60 cm, a dla samca wystarczy 75x50x50 cm. Wąż Heleny jest aktywny i lubi się wspinać, więc warto zapewnić mu ku temu warunki. Terrarium powinno zawierać miseczkę z wodą, w której wąż może się zanurzyć. Jako podłoże poleca się torf lub włókno kokosowe, które dobrze utrzymują wilgoć. Zaleca się unikanie podłoży drewnopochodnych, które mogą pęcznieć przy wysokiej wilgotności. Oświetlenie najlepiej zapewnić za pomocą świetlówek, które nie wysuszają powietrza.

Temperatura

Temperatura powinna wynosić 25-28°C, miejscowo do 30°C. W nocy można obniżyć temperaturę do 23-25°C.

Wilgotność

Wilgotność powinna być utrzymywana na poziomie 65-75%. Zalecane jest utrzymanie wyższej granicy, nawet do 80%, ponieważ w niższej wilgotności wąż może mieć problemy z wylinką.

Oświetlenie

Zaleca się cykl oświetleniowy wynoszący 12 godzin dziennie.

Żywienie

W naturze wąż Heleny poluje na małe gryzonie, ptaki, płazy i gady. W hodowli bez problemu przyjmuje mrożone gryzonie. Młode należy karmić co 5 dni, dorosłe samice co 7-10 dni, a samce co 10-14 dni. Samice mają większy apetyt, zwłaszcza w okresie składania jaj, dlatego ważne jest, aby miały odpowiednią masę ciała.

Dymorfizm płciowy

Samice są znacznie większe od samców.

Rozmnażanie

Jajorodne. Nie wymaga zimowania, choć można obniżyć temperaturę przed kopulacją. Samica składa do 4 razy w roku od 3 do 12 jaj. Jaja inkubuje się w temperaturze 25,5-29°C, a młode wylęgają się po 58-80 dniach. Węże inkubowane w niższych temperaturach są silniejsze.

Uwagi

Wąż Heleny jest łatwy w hodowli, co czyni go idealnym dla początkujących. Mimo atrakcyjnego wyglądu, ruchliwości i niskiej ceny, jest to gatunek mało popularny w hodowli.

Liczba wyświetleń: 400