Loading...Jak pewnie większość z nas wie, na chwilę obecną w Polsce hodowla jadowitych węży bez wymaganych zezwoleń jest nielegalna. Zezwolenie możemy otrzymać jedynie na gatunki mieszczące się w II kategorii. Gatunki z I kategorii są zabronione (nie dotyczy to cyrków, ogrodów zoologicznych i placówek badawczych). Poniżej streszczenie całego rozporządzenia ministra środowiska w sprawie gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi z dnia 3 sierpnia 2011 r. z szczególnym ujęciem hodowli węży.
Kategoria I – gatunki zabronione w hodowli przez osoby prywatne
Viperinae:
- Adenorhinos barbouri
- Bitis albanica
- Bitis arietans
- Bitis armata
- Bitis atropos
- Bitis caudalis
- Bitis cornuta
- Bitis gabonica
- Bitis inornata
- Bitis nasicornis
- Bitis parviocula
- Bitis schneideri
- Bitis worthingtoni
- Bitis xeropaga
- Cerastes gasperettii
- Cerastes vipera
- Daboia spp.
- Echis spp.
- Eristicophis macmahonii
- Macrovipera spp.
- Montatheris hindii
- Proatheris superciliaris
- Pseudocerastes spp.
- Vipera albizona
- Vipera ammodytes
- Vipera bornmuelleri
- Vipera bulgardaghica
- Vipera latifii
- Vipera palaestinae
- Vipera sachalinensis
- Vipera transcaucasiana
- Vipera wagneri
- Vipera xanthina
Crotalinae:
- Agkistrodon bilineatus
- Agkistrodon piscivorus
- Atropoides spp.
- Bothriechis aurifer
- Bothriechis bicolor
- Bothriechis lateralis
- Bothriechis marchi
- Bothriechis nigroviridis
- Bothriechis rowleyi
- Bothriechis thalassinus
- Bothriopsis spp.
- Bothrocophias spp.
- Bothropoides spp.
- Bothrops spp.
- Calloselasma rhodostoma
- Cerrophidion spp.
- Crotalus adamanteus
- Crotalus aquilus
- Crotalus atrox
- Crotalus basiliscus
- Crotalus catalinensis
- Crotalus culminatus
- Crotalus durissus
- Crotalus enyo
- Crotalus ericsmithi
- Crotalus horridus
- Crotalus intermedius
- Crotalus lannomi
- Crotalus mitchellii
- Crotalus molossus
- Crotalus oreganus
- Crotalus polystictus
- Crotalus pricei
- Crotalus pusillus
- Crotalus ravus
- Crotalus scutulatus
- Crotalus simus
- Crotalus stejnegeri
- Crotalus stephensi
- Crotalus tancitarensis
- Crotalus tigris
- Crotalus totonacus
- Crotalus transversus
- Crotalus tzabcan
- Crotalus vegrandis
- Crotalus viridis
- Crotalus willardi
- Deinagkistrodon acutus
- Garthius chaseni
- Gloydius spp.
- Himalayophis tibetanus
- Hypnale spp.
- Lachesis spp.
- Ophryacus spp.
- Ovophis spp.
- Porthidium spp.
- Peltopelor macrolepis
- Protobothrops spp.
- Rhinocerophis spp.
- Triceratolepidophis sieversorum
- Zhaoermia mangshanensis
Colubridae:
- Dispholidus typus
Elapidae:
- Boulengerina spp.
- Bungarus spp.
- Dendroaspis spp.
- Edichnopsis spp.
- Elapsoidea spp.
- Hemachatus haemachatus
- Hemibungarus spp.
- Homoroselaps spp.
- Leptomicrurus spp.
- Micruroides spp.
- Micrurus spp.
- Naja spp.
- Ophiophagus hannah
- Paranaja spp.
- Pseudohaje spp.
- Pseudonaja spp.
- Sinomicrurus spp.
- Walterinnesia spp.
Hydrophiidae:
- Acalyptophis peronii
- Acanthophis spp.
- Aipysurus spp.
- Aspidomorphus spp.
- Astrotia stokesii
- Austrelaps spp.
- Cacophis spp.
- Demansia spp.
- Denisonia spp.
- Drysdalia spp.
- Echiopsis spp.
- Elapognathus spp.
- Emydocephalus spp.
- Enhydrina spp.
- Ephalophis greyae
- Furina spp.
- Glyphodon spp.
- Hemiaspis spp.
- Hoplocephalus spp.
- Hydrelaps darwiniensis
- Hydrophis spp.
- Kerilia jerdonii
- Kolpophis annandalei
- Lapemis spp.
- Laticauda spp.
- Loveridgelaps elapoides
- Microcephalophis spp.
- Micropechis ikaheka
- Notechis spp.
- Ogmodon vitianus
- Oxyuranus spp.
- Parahydrophis mertoni
- Parapistocalamus hedigeri
- Paroplocephalus atriceps
- Pelamis platurus
- Praescutata viperina
- Pseudechis spp.
- Rhinoplocephalus spp.
- Salomonelaps par
- Simoselaps spp.
- Suta spp.
- Thalassophina viperina
- Thalassophis anomalus
- Toxicocalamus spp.
- Tropidechis spp.
- Vermicella spp.
Kategoria II – na nie możemy dostać pozwolenie
Viperinae:
- Atheris spp.
- Bitis heraldica
- Bitis peringueyi
- Bitis rubida
- Cerastes cerastes
- Vipera altaica
- Vipera albicornuta
- Vipera anatolica
- Vipera aspis
- Vipera barani
- Vipera berus (gatunek dodatkowo objęty ochroną ścisłą w naszym kraju = bezwzględny zakaz przetrzymywania/hodowli, dotyczy to także osobników urodzonych w niewoli i przywiezionych do kraju)
- Vipera darevskii
- Vipera dinniki
- Vipera ebneri
- Vipera eriwanensis
- Vipera kaznakovi
- Vipera latastei
- Vipera lotievi
- Vipera magnifica
- Vipera monticola
- Vipera nikolskii
- Vipera orlovi
- Vipera pontica
- Vipera raddei
- Vipera renardi
- Vipera seoanei
- Vipera ursinii
Crotalinae:
- Agkistrodon contortrix
- Bothriechis schlegelii
- Crotalus cerastes
- Crotalus lepidus
- Crotalus ruber
- Crotalus triseriatus
- Cryptelytrops spp.
- Parias spp.
- Popeia spp.
- Sistrurus spp.
- Trimeresurus spp.
- Tropidolaemus spp.
- Viridovipera spp.
Colubridae:
- Boiga irregularis
- Rhabdophis subminiatus
- Rhabdophis tigrinus
- Elapomorphus lemniscatus
- Philodryas olfersii
- Tachymenis peruvianus
- Xenodon severus
Elapidae:
- Aspidelaps spp.
- Calliophis spp.
Wszystkie Atractaspididae spp.
Rozporządzenie obejmuje również hybrydy ww. gatunków.
Ogólne warunki przetrzymywania gatunków niebezpiecznych:
1. Zwierzęta gatunków lub grup gatunków niebezpiecznych przetrzymuje się w pomieszczeniach z zastosowaniem podwójnych zabezpieczeń przed ucieczką:
Wewnętrznych skonstruowanych w sposób zapobiegający samodzielnemu wydostaniu się z nich zwierząt, w szczególności:
- pojemników, terrariów, akwaterrariów, klatek, wewnątrz pomieszczeń
- oddzielnych budynków, zamkniętych pomieszczeń,przeznaczonych w całości dla zwierząt
- klatek i wybiegów, funkcjonujących jako niezależne pomieszczenia
Zewnętrznych, w szczególności:
- zamkniętych i uszczelnionych pomieszczeń lub budynków
- ogrodzeń, bram, furtek, śluz
- fos
2. Zabezpieczenia powinny spełniać następujące
wymagania:
Konstrukcja powinna uniemożliwiać ich otwarcie przez znajdujące się w nich zwierzęta oraz przypadkowe otwarcie przez człowieka;
Obszar pomiędzy zabezpieczeniem wewnętrznym i zewnętrznym należy zagospodarować w sposób umożliwiający łatwe zlokalizowanie i schwytanie lub unieszkodliwienie zwierzęcia, które wydostało się poza zabezpieczenie wewnętrzne;
Zabezpieczenia wewnętrzne i zewnętrzne nie mogą mieć wspólnego wyjścia na zewnątrz, o ile nie są skonstruowane na zasadzie działania śluzy.
Zabezpieczenie zewnętrzne powinno uniemożliwiać przypadkowe przedostanie się osób postronnych i ich kontakt z zabezpieczeniem wewnętrznym.
3. Zasady dotyczące zabezpieczeń:
Zabezpieczeń nie wolno pozostawiać otwartych w czasie, gdy w środku znajdują się zwierzęta niebezpieczne.
W chwili otwierania zabezpieczeń wewnętrznych zabezpieczenia zewnętrzne powinny być zamknięte.
Zabezpieczenie wewnętrzne powinno być tak skonstruowane, żeby przed jego otwarciem możliwe było wzrokowe zlokalizowanie zwierząt znajdujących się w pobliżu wejścia.
Na zabezpieczeniu wewnętrznym, w widocznym miejscu, umieszcza się tablicę o rozmiarze nie mniejszym niż format A5, z czytelnym napisem: „UWAGA! ZWIERZĘ NIEBEZPIECZNE DLA ŻYCIA I ZDROWIA LUDZI”.
4. W miejscu przetrzymywania zwierzęcia niebezpiecznego należy umieścić łatwo dostępne:
- informację zawierającą nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje
- opis jego oznakowania
- sprzęt umożliwiający schwytanie lub unieszkodliwienie zwierzęcia niebezpiecznego w przypadku jego ucieczki.
- instrukcję zawierającą:
- sposób postępowania w przypadku ucieczki zwierzęcia niebezpiecznego, obejmującą w szczególności metody jego odłowienia lub innego unieszkodliwienia
- informację o posiadanym niezbędnym sprzęcie umożliwiającym schwytanie lub unieszkodliwienie zwierzęcia niebezpiecznego w przypadku jego ucieczki,
- sposób postępowania w razie ukąszenia przez zwierzę niebezpieczne w przypadku zwierzęcia jadowitego;
- listę osób uprawnionych do opieki nad tymi zwierzętami, zawierająca informację o ich roku urodzenia oraz przybliżonej aktualnej masie ciała z dokładnością do 5 kg,
- spis objawów poukąszeniowych i specyfikę działania jadu,
- informację o najbliższych placówkach medycznych, które mogą udzielić pomocy w przypadku ukąszenia, ich telefony alarmowe, dokładne adresy oraz najszybszy sposób dojazdu, przy czym co najmniej jedna z tych placówek powinna być czynna całodobowo.
- kopię dokumentu, który zawiera instrukcję stosowania surowicy (w przypadku jej posiadania), dawkowanie, częstotliwość podawania.
5. Mikroczip:
Warunkiem przetrzymywania zwierząt kręgowych jest ich oznakowanie za pomocą mikroczipa o niezmienialnym i niepowtarzalnym numerze, odpowiadającego normom ISO 11784: 1996 (E) i ISO 11785: 1996 (E), wyprodukowanego do celów znakowania żywych zwierząt.
W przypadku oznakowania zwierzęcia w sposób, o którym mowa w art. 66 ust. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 865/2006 z dnia 4 maja 2006 r. ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi (Dz. Urz. UE L 166 z 19.06.2006, str. 1, z późn. zm.), uznaje się za spełniony warunek, o którym mowa powyżej.
Wszczepienie mikroczipa jest wykonywane przez lekarza weterynarii posiadającego prawo do wykonywania zawodu lekarza weterynarii, określone w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o zakładach leczniczych dla zwierząt (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 95, z 2008 r. Nr 220, poz. 1433 oraz z 2011 r. Nr 106, poz. 622).
Miejsce wszczepiania mikroczipa u zwierzęcia niebezpiecznego oraz ograniczenia wynikające z potrzeby zachowania dobrostanu zwierząt:
- miejsce wszczepienia:
lewa strona karku lub grzbietu, w 1/5—1/3 długości ciała mierząc od przodu
- ograniczenia dotyczące wszczepiania mikroczipa:
po przekroczeniu 45 cm, a przed przekroczeniem 50 cm długości ciała mierząc bez ogona, jednak nie wcześniej niż 7 dni po wykluciu
Mikroczip powinien być wszczepiony w sposób możliwie jak najbardziej utrudniający jego ewentualne przyżyciowe usunięcie i nie powinien być widoczny przez skórę oznakowanego zwierzęcia.
Mikroczipa nie wszczepia się w trakcie hibernacji zwierzęcia ani w czasie na tyle krótkim przed wejściem w ten stan, że uniemożliwiałoby to pełne zagojenie się do tego momentu miejsca wszczepienia.
Jeżeli wymaga tego dobrostan zwierzęcia, w szczególności mając na uwadze stan zdrowia, kondycję lub rozmiary zwierzęcia, lekarz weterynarii może podjąć decyzję o oznakowaniu tego zwierzęcia w terminie późniejszym niż określony w załączniku nr 4 do rozporządzenia, wydając zaświadczenie, w którym podaje okoliczności, po zaistnieniu których będzie można zwierzę oznakować.
Jeżeli do chwili przekroczenia wieku lub rozmiaru ujętego w rozporządzeniu, zwierzę nie zostało oznakowane, znakuje się je bez zbędnej zwłoki.
Warunki przetrzymywania węży:
Pojemniki, terraria, akwaterraria powinny być wykonane ze szkła klejonego (nierozsypującego się po
rozbiciu) lub tworzywa sztucznego odpornego na wysokie temperatury, metalu, drewna, innych trwałych materiałów, albo z ich połączenia.
Część osiatkowana lub okratowanie zbiornika powinny być dopasowane do rozmiarów zwierzęcia, uniemożliwiające jego ucieczkę, wykonane z materiałów nierdzewnych, oczka siatki nie większe niż 5 mm x 5 mm. Część osiatkowana albo okratowanie mogą być wykonane także z innych materiałów o takiej samej lub większej wytrzymałości.
W pomieszczeniu, w którym znajduje się zbiornik ze zwierzęciem, wszystkie przewody wentylacyjne, kanały instalacyjno-kanalizacyjne, wejścia do pomieszczeń sanitarnych i pomocniczych, okna, drzwi i inne otwory powinny być zabezpieczone tak, aby zwierzę, które uciekło ze zbiornika, nie mogło wydostać się poza to pomieszczenie.
Dodatkowe wyposażenie dla poszczególnych rodzin/podrodzin:
Viperinae, Elapidae:
- worek lniany lub z innego materiału o podobnej lub większej wytrzymałości, dopasowany do wielkości posiadanego zwierzęcia
- poskrom (lasso na kiju) lub przedłużona pęseta (chwytak), dopasowane do rodzaju i rozmiarów posiadanego zwierzęcia
- kij/hak ofiologiczny lub inny sprzęt umożliwiający unieruchomienie i podniesienie zwierzęcia
- okulary ochronne
- w przypadku węży, dla których jadu istnieje surowica, należy posiadać:
a) dawkę (lub dawki) odpowiedniej dla gatunku surowicy z aktualnym terminem ważności, wystarczającą
na co najmniej 48 godzin po ukąszeniu, przechowywaną w wymaganej temperaturze,
b) surowicę, przechowywaną w lodówce, oznakowanej w widoczny sposób napisem „SUROWICE
PRZECIWJADOWE”,
c) instrukcję stosowania surowicy (w przypadku jej posiadania), dawkowanie, częstotliwość podawania, a kopia tego dokumentu powinna znajdować się także przy łatwo widocznej instrukcji o której mowa we wcześniejszych działach.
Dopuszcza się odstępstwo od warunków, o których powyżej, jeśli w odległości do 20 km od
miejsca hodowli znajduje się czynna całą dobę placówka medyczna, która dysponuje dawką surowicy,
o której mowa w punkcie a), i która jest powiadomiona o hodowli, przy czym w takim przypadku
placówkę tę należy wskazać w instrukcji. – To tylko teoria, bo placówki medyczne w naszym kraju na chwilę obecną dysponują jedynie surowicami na jad rodzimej V.berus, której hodowla i tak jest prawnie zabroniona (gatunek pod ścisłą ochroną gatunkową).
Crotalinae:
- terrarium przenośne lub klatka transportowa, dopasowane rozmiarem i wytrzymałością do wielkości posiadanego zwierzęcia;
- worek lniany lub z innego materiału o podobnej lub większej wytrzymałości, dopasowany do wielkości posiadanego zwierzęcia;
- poskrom (lasso na kiju) lub przedłużona pęseta (chwytak), dopasowane do rodzaju i rozmiarów posiadanego zwierzęcia;
- kij/hak ofiologiczny lub inny sprzęt umożliwiający unieruchomienie i podniesienie zwierzęcia;
- w przypadku węży gatunków jadowitych, dla których jadu istnieje surowica, należy posiadać:
a) dawkę (lub dawki) odpowiedniej dla gatunku surowicy z aktualnym terminem ważności, wystarczającą
na co najmniej 48 godzin po ukąszeniu, przechowywaną w wymaganej temperaturze,
b) surowicę, przechowywaną w lodówce, oznakowanej w widoczny sposób napisem „SUROWICE
PRZECIWJADOWE”,
c) instrukcję stosowania surowicy (w przypadku jej posiadania), dawkowanie, częstotliwość podawania, a kopia tego dokumentu powinna znajdować się także przy łatwo widocznej instrukcji o której mowa we wcześniejszych działach.
Dopuszcza się odstępstwo od warunków, o których powyżej, jeśli w odległości do 20 km od
miejsca hodowli znajduje się czynna całą dobę placówka medyczna, która dysponuje dawką surowicy,
o której mowa w punkcie a), i która jest powiadomiona o hodowli, przy czym w takim przypadku
placówkę tę należy wskazać w instrukcji. – To tylko teoria, bo placówki medyczne w naszym kraju na chwilę obecną dysponują jedynie surowicami na jad rodzimej V.berus, której hodowla i tak jest prawnie zabroniona (gatunek pod ścisłą ochroną gatunkową).
Colubridae:
- worek lniany lub z innego materiału o podobnej lub większej wytrzymałości, dopasowany do wielkości posiadanego zwierzęcia;
- poskrom (lasso na kiju) lub przedłużona pęseta (chwytak), dopasowane do rodzaju i rozmiarów posiadanego zwierzęcia;
Atractaspididae, Hydrophiidae:
- worek lniany lub z innego materiału o podobnej lub większej wytrzymałości, dopasowany do wielkości posiadanego zwierzęcia;
- poskrom (lasso na kiju) lub przedłużona pęseta (chwytak), dopasowane do rodzaju i rozmiarów posiadanego zwierzęcia;
- kij/hak ofiologiczny lub inny sprzęt umożliwiający unieruchomienie i podniesienie zwierzęcia;
- w przypadku węży gatunków jadowitych, dla których jadu istnieje surowica, należy posiadać:
a) dawkę (lub dawki) odpowiedniej dla gatunku surowicy z aktualnym terminem ważności, wystarczającą
na co najmniej 48 godzin po ukąszeniu, przechowywaną w wymaganej temperaturze,
b) surowicę, przechowywaną w lodówce, oznakowanej w widoczny sposób napisem „SUROWICE
PRZECIWJADOWE”,
c) instrukcję stosowania surowicy (w przypadku jej posiadania), dawkowanie, częstotliwość podawania, a kopia tego dokumentu powinna znajdować się także przy łatwo widocznej instrukcji o której mowa we wcześniejszych działach.
Dopuszcza się odstępstwo od warunków, o których powyżej, jeśli w odległości do 20 km od
miejsca hodowli znajduje się czynna całą dobę placówka medyczna, która dysponuje dawką surowicy,
o której mowa w punkcie a), i która jest powiadomiona o hodowli, przy czym w takim przypadku
placówkę tę należy wskazać w instrukcji. – To tylko teoria, bo placówki medyczne w naszym kraju na chwilę obecną dysponują jedynie surowicami na jad rodzimej V.berus, której hodowla i tak jest prawnie zabroniona (gatunek pod ścisłą ochroną gatunkową).
Liczba wyświetleń: 1229
